Moderatörlüğünü Can Başak’ın yaptığı söyleşide, Mehmet Günsür kendinden bahsederek kelamlarına başladı. Günsür:
Fatih benim ilgimi çekiyor. Müjdat Gezen’in de kuşağında çok kıymetli sanatkarlar yetişmiş. O dönemlerde Vatan Hastanesi doğumlar için değerliymiş. Ben de orada doğdum. Annemler Ankaralı, o yüzden daima bir gidiş geliş vardı. Annemler ben doğmadan İstanbul’a gelmişler. Babam ODTÜ’den, Lisan Tarih’ten… Ancak ben hiç Ankara’da yaşamadım.

“İlk oyunculuk tecrübenizi ne vakit yaşadınız?”

Halam Nilgün Hanım, ben beş altı yaşındayken beni bir reklamcı arkadaşının yanına götürdü ve ben birinci margarin reklamında oynadım. Bütün aile geçtik ekranın başına. Okul bahçesinde çember çeviren çocuklar vardı reklamda. O reklamda gölge olarak geçen çocuk bendim. Sonra margarin reklamında başrol oldum.

Geçmiş Bahar Mimozaları… 9 kısım, TRT için sinema tadında çekilen bir diziydi. İmaj direktörümüz Kaptan Kusto’nun imaj direktörüydü. Beyaz Gelincik dizisinde tekrar çalışma imkânı buldum kendisiyle. 12 yaşında neyin ne kadar farkındaydım, bilmiyorum lakin yıllar sonra baktığım vakit Müşfik Kenter ile sabah sahne sırası beklerken yatakta uyuduğumuz bir fotoğraf var. Sinema tozunun alındığı vakitler.

“Hamam sinemasının mesleğinizdeki yeri nedir?”

Sonra büluğ çağı başlıyor. Güç günler, değişen yüz ve sivilceler. Sonra birkaç minik reklam oldu ve Hamam sinemasına kadar geldi. Ben o periyotta bir restoran işletiyordum. Roksy’de, jaz kulüp ve o devirlere damgasını vurmuş yerdi. Biz o yerde çaldık ve birçok yerde üniversite şenliklerinde müzik kümemizle çıktık. Biz rock müzikle ilgileniyorduk. Gitar dalgasıyla biz de kendimizi bulduk. Kümenin bütün üyeleri bir ülkeye gidince bana restoran kaldı. Roksy’de çalışırken, o yerin bir kardeş barı vardı. Oradaki arkadaşım tıpkı vakitte Hamam sinemasının figürasyon sorumlusuydu.

Ferzan Özpetek bir türlü başrol oyuncusuna ikna olamamıştı ve aramaya devam ediyordu. O arkadaşım neden bir deneme çekimi yapmıyorsun dedi ve biz Ferzan Özpetek ile bir deneme çekimi yaptık ve o denli tanıştık. Benim saçlarım belime kadardı. Ben kendimi Memo olarak tanıtırım, Ferzan ile birinci tanıştığımızda ben kendimi bu türlü tanıttığımda şaşırdı. Sonra anladım ki, sinemadaki karakterin ismi Mehmet ve kendisini Memo olarak tanıtıyordu. Bana saçlarımı kesip kesmeyeceğimi söyledi, bir dakika dedim lakin sonra kestim. O kararı verdim ve âlâ ki de vermişim.

“Sanırım Hamam sinemasından sonra oyunculuk mesleğinize karar veriyorsunuz.”

Evet, katiyen o sinemadan sonra ben yalnızca bu işi yapmak istiyorum dedim. Restoran da müzik de bitti ve ben yalnızca oyuncu olarak yoluma devam ettim. Sinema İtalya’da ve dünyada büyük ilgi gördü. Hamam sayesinde bir sene Türkiye’de kaldım. Hamam benim birinci sinema sinemam. Bu türlü bir sinemayla başlayınca bu çıtayı Türkiye’de tutturmak güç. İtalya’dan bir teklif geldi, Hamam sayesinde, bir tiyatro oyunu. Ben o oyunla İtalya’ya gittim ve dört yıl boyunca turne yaptım. Annem ve babam her vakit çok dayanak oldular. Biri mühendis, diğeri öğretmen ama sanat damarları gelişmişti. İstanbul Sinema Festivali’nde bir Fellini serisi vardı ve annem beni götürmüştü.

“O oyundan sonra mı İtalya’da yaşayacağım dedin?”

İtalya’da dört yıl boyunca bir oyunda oynadım. Turne yaptık çok fazla. Oyunun bu vakit zarfında bütün takımı değişti lakin ben kaldım ve yeni gelenleri eğittim. İtalyan Lisesi mezunu olduğum için daima başımın bir yerinde İtalya’da yaşayacağım diyordum. Şu an Roma’da yaşıyorum. Orada bir ajansla birlikte çalışıyorum ve bir anda Fas’ta İsa’nın bir havarisi olarak buldum kendimi. Evlendim, eşim de belgeselci ve direktör. Hatta bir sinema sayesinde tanıştık, bir aşk sinemasıydı.

“Kariyer yönetmek konusunda çok yeterli olduğunuzu düşünüyorum.”

Ben işin hiçbir vakit magazin kısmıyla ilgilenmedim. Bir oyuncu olarak birinin beni seyretmesini istemiyorum set dışında. Ben insanları seyretmek istiyorum fark edilmeden. Meşhur olma durumu alışılmış biraz zemininizle de alakalı. Ailem beni çok güzel yetiştirmiş, yer sağlam olunca… Her vakit öğrenci olduğumu düşündüm hayatta, hiçbir vakit oldum bittim dememeli insan. Meşhur olmak günümüzde çok kolay. Televizyonda her gün beş dakika vesikalık fotoğrafınızı gösterseler meşhur oluyorsunuz. Lakin benim ilgilendiğim bir taraf değil. İtalya’da çok meşhur bir insan değilim fakat olsam da ilgimi çekmezdi. Orada daha olgun bir ilginin olduğunu söyleyebilirim. Orada küresel bir kent olduğu için ünlü insanların sokakta sakin dolaşabildiğini görüyorum.

“Muhteşem Yüzyıl’da rol aldınız. Türkiye’deki projelerde de rol alıyorsunuz.”

Muhteşem Yüzyıl, Türkiye’nin dünyaya ve birçok ülkeye yayılan birinci dizisi oldu. Arjantin’den Endonezya’ya, Afrika’dan Belgrad’a her gün bildiri geliyor. Ne memnun bana, oradaki insanların kalbine dokunmuş olmak. Bu işi bunun için yapıyorum zati.
Söyleşi Moderatör Can Başak’ın sorularının akabinde seyirci sorularıyla devam etti.
“Her rolünüzde değişik bir kişilik görüyoruz. Bu profesyonelliğin sırrı nedir?”
Benim en sevdiğim süreç, hazırlık sürecidir. Elinize bir senaryoyu alıp okumaya başladığınızda, o kağıt üzerindeki karakter yavaş yavaş ete kana bürünmeye başlıyor. Sorularla bu karakteri keşfetme süreci, benim için çok heyecanlı ve tutkulu geçiyor. Sanırım o yardımcı oluyor bir formda. Her karakter farklı ve her karakter derin. En yüzeysel karakterler bile kendi derinliğinde var oluyor. Zira insanı anlatıyoruz.

“Hayata bakışınızı merak ediyorum.”

Aslında insan büyüdükçe ömür ideolojisi de bir biçimde değişiyor. Daha evvelce ismini koyamadığın lakin yaptığın birçok şeyi neden yaptığını düşünüyorsun. Çocuklarıma şunu söylüyorum, biz bu dünyaya dans etmek ve müzik söylemek için geldik, diyorum. Benim için çok sihirli olan bir şey var, şad etmek ve güzellik etmek. Yalnızca canlandırdığın karakterlerle de ilgili olabilir, kalplere dokunmak dedik ya, birine bir memnunluk verebiliyorsan, onun hazzı çok büyük. Başımda tatlılık yapmalıyım diye bir şey yok ancak insanlara düzgün davranmak, onlara güzel hisler vermek beni en çok keyifli eden şey. Sanırım bu türlü bir yaşama bakış açım var. Doğal ki politik görüşlerim de var, alışılmış ki sevgi barış ve empati kavramlarını önemsiyorum. Sorumluluk sahibi olmak ve uygunluk yapmayı önemsiyorum. Hayattaki seyahatimiz, evvel kendimizi uygun anlamakla başlıyor. İnsanın kendiyle barışık olması, sanatını uygun yapması için çok önemli… İşini yeterli yapan beşerlerle çalışmak her vakit keyifli olur.

“Uzun müddettir sizin projelerinizi takip ediyorum. Beşerler artık sizin sinemanıza gittiğinde, çok güzel hazırlanmış bir projeye gittiklerini düşünüyorlar. Çok güzel projelerde bu bakımdan sizi görüyoruz. Bütün âlâ projeler size geliyorsa ya da siz güzel projeleri seçiyorsanız, genç ve yetenekli oyuncular sizin hakkınızda ne düşünüyor?”

Aslında bütün yeterli projelerde varım üzere bir şeyi düşünmüyorum. Buraya gelene kadar birçok öteki projede de oynadım. Benim seçimim, bana bir teklif geliyor, senaryoyu okuyorum ve büsbütün içgüdüsel bir karar veriyorum, birinci başta ben de para kazanmak için kabul ettiğim projeler de oldu olağan ki, ancak şanslıyım, gelen projeler çok makûs projeler değildi. Fakat dediğim üzere içgüdüsel bir karar veriyorum.

Ya beni heyecanlandırıyor ya da korkutuyor. Senaryoyu okuduğum andan itibaren bu türlü karar veriyorum. Lakin bir yandan da talih elbette. Her proje, tahminen makûs diyebileceğim projeler de olabilir, oyuncuya birçok şey öğretir. Bütün projeler bir idman alanı. Bir yerden sonra bir şeyler kanıtlanmış oluyor ki, sana o denli roller geliyor.

Ben burada yaşamadığım için, benden daha fazla ekranlarda gördüğünüz yüzler var. Aslında bu her ülkede bu türlü galiba. Bir projede insanların aklına birinci onlar geliyor. Bir biçimde kendinizi ispat edeceğimiz bir talih yakalamışsanız, ondan sonra gelen teklifler o projeye bakarak geliyor. Riske girmek istemedikleri için sizi yalnızca o rollerde de görmek isteyebiliyor üretimciler. Aslında bu soru biraz yapımcılarla ilgili.

“Genç oyuncu adaylarına ne önerirsiniz?”

Bir oyuncu adayının kendini güzel yetiştirmesi gerekiyor. Türkiye’de de birçok değerli oyuncu koçu geliyor, atölyeler düzenliyorlar. Benim vaktime nazaran daha çok imkân olduğunu düşünüyorum. Bir şeye ne kadar çok mesai harcıyorsanız, o alanda güzel oluyorsunuz. Günümüz tiktok dünyası, hap üzere, bir an evvel ve çabucak olsun, isteniyor. Lakin o denli olmuyor, kendini yetiştirmek, mesai harcamak gerekiyor. O yüzden en kıymetli şey öğrenmek, öğrenmek, öğrenmek…
Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı